((محافطت ازکودکان دربرابرخشونت))

دیباچه پیمان نامه تصریح میکندکه کودک به دلیل عدم بلوغ جنسی وفکری ((به حمایت ومراقبت ویژه نیازمنداست))ماده نوزدهم پیمان نامه دولت های پیوسته به پیمان نامه راملزم میسازد:

همه اقدامات قانونی –اداری-اجتماعی –واموزشی لازم رابه عمل خواهنداورد تاازکودک دربرابرهمه شکل های خشونت جسمی فکری-صدمه یاسواستفاده-بی توجهی یاسهل انگاری-بدرقتاری یابهره کشی ازجمله بهره کشی جنسی درحین مراقبت ازوالد(والدین)سرپرست یاسرپرستان قانونی یاهرشخصی که                   عهده دارمراقبت ازکودک است محافظت کند.

درموردبسیاری ازگونه های خشونت علیه کودکان افزایش حساسیت موجب شده است که این موارد باوضوح وشفافیت بیشتر قابل مشاهده شوندوامیداست که این امرمقدمه ای باشد برای پیشگیری موثر ازبروزانها.پژوهش های کهدرکشورهای مختلف انجام شده است نشان میدهد که دست کم دربیرون ازمناطق جنگیفعال کودکان بیش ازهمه درخانه خودوازسوی بزرگسالانی که به ان هانزدیک ترند درمعرض خشونت ازجمله خشونت جنسی قرارمیگیرند.امابه طورکلی کوششهایی برای مستندکردن گستره فراگیرخشونت علیه کودکان به عمل می ایند هنوزدرمراحل ابتدایی ومقدماتی است که نشانه موقعیت نازل کودکان دراجتماع واولویت سیاسی اندکی است که به ان هاداده میشود –البته ممکن است احساس گناه وناراحتی وجدان فردی وجمعی بزرگسالانی که مرتکب خشونت علیه کودکان میشونددراین مورد تاثیربیشتری داشته باشد.